Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Kι όμως! Είναι υψηλό το πατριωτικό φρόνημα των Ελλήνων

του Σεβ. Μητροπολίτου Πατρών κ. Χρυσοστόμου

Προ ημερών, στη 116 πτέρυγα Μάχης Αράξου Αχαΐας, έγινε μέσα σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης η τελετή της απόσυρσης των μαχητικών αεροσκαφών Α7 CORSAIR, που διέσχιζαν, επί 40 χρόνια, τους ελληνικούς ουρανούς.

Η τελετή άρχισε με δοξολογία και εν συνεχεία ετελέσθη επιμνημόσυνη δέηση για την ανάπαυση των ψυχών των αεροπόρων οι οποίοι έπεσαν κατά την ώρα του καθήκοντος.

Παρόντες ήσαν ο υπουργός και ο υφυπουργός Εθνικής Αμύνης και άπασα η στρατιωτική ηγεσία της χώρας, οι τοπικοί στρατιωτικοί και πολιτικοί άρχοντες, ενώ την εκδήλωση εκάλυψαν δημοσιογράφοι από 60 χώρες.

Εντύπωση προκάλεσε η συμμετοχή χιλιάδων λαού στην τελετή, Πατρινών αλλά και από όλη την Ελλάδα.

Τα μηνύματα που έδωσαν όσοι μίλησαν ήταν πολλά. Ομως το μήνυμα το οποίο έδωσαν τα στρατευμένα παιδιά μας και το αμέτρητο πλήθος του λαού που συμμετείχε στην εκδήλωση, με πρωτοπόρους τους νέους, ήτο ένα: «Αξίζει να αγαπάμε την πατρίδα μας και να θυσιαζόμαστε για αυτήν».

Ουδέποτε λησμόνησε ο Ελληνας το: «Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστιν η πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον» (Σωκράτης, Πλάτωνος Κρίτων, 51α, 51β).

Το έβλεπες στα μάτια τους, που ήταν γεμάτα ενθουσιασμό, ζωντάνια, χαρά και αποφασιστικότητα. Φαινόταν στο ύφος των χειριστών των πολεμικών αεροσκαφών και όλων όσοι συμμετείχαν στην εξαιρετική αεροπορική επίδειξη.

Το μαρτυρούσαν τα πρόσωπα στα οποία ήταν ζωγραφισμένο της καρδιάς το πύρωμα για ό,τι ιερό και όσιο υπερασπίζεται κανείς, όταν αναλαμβάνει μια μεγάλη αποστολή που έχει σχέση με την υπερηφάνεια, την αξιοπρέπεια, την πίστη, την αυτοσυνειδησία και την ταυτότητα του Ελληνα.

Στην εκδήλωση είχαν έλθει μαθητές της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαιδεύσεως, φοιτητές και εκατοντάδες άλλοι νέοι από πολλά μέρη της πατρίδος μας. Ολοι είχαν τέτοια φλόγα και τέτοιο ζήλο για την Ελλάδα που τα μάτια τους έβλεπαν μόνο ουρανό.

Οι καρδιές τους ευρίσκονταν εκεί ψηλά, που πετούσαν τα αεροσκάφη. Η ύπαρξή τους όλη ήταν πτερωμένη. Το ήθος τους αγωνιστικό και το φρόνημά τους υψηλό, όπως πρέπει σε Ελληνόπουλα. Το χειροκρότημά τους πηγαίο και η ιαχή τους για την Ελλάδα και τη δόξα της ολόψυχη και βαθιά.

Oταν έγινε το προσκλητήριο των πεσόντων, κατά την ώρα του καθήκοντος, αεροπόρων, η σιωπή όλων ήτο τόσο εύγλωττη και η συγκίνηση χαρακτηριστική.

Κορύφωμα της όλης τελετής ο εθνικός υμνος, ο οποίος έφερε στα μάτια όλων δάκρυα συγκινήσεως και εθνικής υπερηφάνειας.

Μέσα από όλα αυτά που αναφέραμε παραπάνω φαίνεται ξεκάθαρα ότι όλες οι προσπάθειες που επιχειρήθηκαν κατά καιρούς από απάτριδες, μητραλοίες μισέλληνες -δικούς μας και ξένους-, που με ζήλον «δόξης» προδότου, θέλησαν να ξεθεμελιώσουν την αγάπη αυτού του λαού στις πνευματικές ρίζες του, στην πατρίδα, στη δόξα την προγονική, απέτυχαν.

Καθώς πλησιάζει η εθνική εορτή της 28ης Οκτωβρίου, αυτές οι σκέψεις και οι αναφορές είναι εξαιρετικά επίκαιρες.

Ο εορτασμός είναι ευκαιρία πνευματικού και πατριωτικού αναβαπτισμού. Είναι ευκαιρία να μιλήσουμε στα παιδιά μας ελεύθερα και υπεύθυνα για την αξία της ελευθερίας και της τιμής.

Είναι χρέος όλων μας απέναντι στον Θεό και σε όλους εκείνους που αγωνίστηκαν και ευκλεώς έπεσαν υπέρ πίστεως και πατρίδος και πρέπει να πούμε την αλήθεια στα παιδιά μας.

Αρκετά αφήσαμε τους ψεύτες και πατριδοκάπηλους να αλωνίζουν.

Από το ένθετο της «Δημοκρατίας» για την Ορθοδοξία

πηγή:romfea.gr