Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ, ΠΙΣΤΙΣ, ΕΛΠΙΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2016

ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ, ΠΙΣΤΙΣ, ΕΛΠΙΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ

00:11 | |

Τρεῖς μέρες ἔχεις στή διάθεσή σου. Σκέψου καλά. Ἐάν σύ καί τά παιδιά σου ἀρνηθεῖτε τόν Χριστό, δέν ἔχετε τίποτε νά φοβηθεῖτε. Ἐάν ὅμως ἐπιμείνετε στήν ἀπαγορευμένη ἀπό τούς νόμους πίστη, μαρτύρια φοβερά σᾶς περιμένουν. Πήγαινε καί σκέψου σοβαρά.

Ποιός ὅμως εἶναι αὐτός, πού μέ τόσο αὐστηρή γλώσσα μιλάει; Καί σέ ποιόν ἀπευθύνεται; Δικαστής εἶναι αὐτός πού ἀπειλεῖ. Στή Ρώμη, στήν πόλη τῶν Καισάρων, ἐκτυλίσσεται ἡ σκηνή. Σέ μία χήρα γυναίκα ἀπευθύνεται. Σοφία εἶναι τό ὄνομά της. Χήρα εἶναι ἡ σπουδαία Χριστιανή. Ὅλες τίς δυνάμεις της τίς προσφέρει στήν Ἐκκλησία τῆς Ρώμης. Ἀπό ἐκεῖ παίρνει δύναμη νά ἀντιμετωπίζει τά προβλήματα τῆς καθημερινῆς ζωῆς καί τῆς ἀνατροφῆς τῶν τριῶν θυγατέρων της, πού μέ ὅλη τους τήν ψυχή ἀκολουθοῦσαν τό δικό της παράδειγμα.

Ὑπό περιορισμό ὅμως τώρα βρίσκονται καί οἱ τρεῖς. Ἔχει ὁλόκληρη ἡ οἰκογένεια καταγγελθεῖ γιά τή χριστιανική της πίστη. Καί οἱ τρεῖς Θυγατέρες βρίσκονται στή φυλακή. Τί τίς περιμένει ἄραγε; Ἡ μητρική καρδία ἀνησυχεῖ. Μήπως οἱ ἀπειλές καί τά μαρτύρια κάμψουν τήν ψυχική τους ἀντοχή; Μήπως τά βασανιστικά ὄργανα τοῦ δημίου τίς κάνουν νά ἀρνηθοῦν Ἐκεῖνον πού θυσιάσθηκε γιά μᾶς; Ἀλήθεια, τί μπορεῖ νά γίνει; Ποιά σταθερότητα μπορεῖ νά περιμένει ἡ μητέρα ἀπό τή δωδεκάχρονη Πίστη, ἀπό τή δεκάχρονη Ἐλπίδα, ἀπό τήν μόλις ἐννεάχρονη Ἀγάπη;

Ἀλλά τους φόβους διαλύει ἡ θερμή προσευχή τῆς θαυμαστῆς μητέρας. Μέ τή δύναμη ἐκείνης, μέ τήν πίστη, ὅτι ὁ Δυνατός θά ἐνδυνάμωσει τίς ἀδύνατες θυγατέρες, ἡ πιστή μητέρα τίς ἐπισκέπτεται στόν τόπο τοῦ περιορισμοῦ τους. Ἡ ψυχή της πού φλέγεται ἀπό τήν ἀγάπη πρός τόν Χριστό ξεχύνεται σέ λόγια θερμά καί γεμάτα ἀπό συγκίνηση. Παιδιά μου, τούς εἶπε, ὁ Θεός μας ζητᾶ τή μεγάλη θυσία, τῆς ζωῆς μας τή θυσία. Μᾶς τή ζητᾶ Ἐκεῖνος, πού πρόσφερε τή ζωή του στό Σταυρό γιά τή σωτηρία μας. Θά τοῦ τήν ἀρνηθοῦμε; Σᾶς μεγάλωσα μέ τό δικό του φόβο. Σ’ Ἐκεῖνον ἀνήκετε. Μή τόν ἀρνηθῆτε. Μή σᾶς φοβίσουν τά μαρτύρια. Λίγο θά πονέσετε. Αἰώνιοι ἀμοιβές σᾶς περιμένουν. Μή δειλιάσετε. Μείνετε πιστές... Καί ἐκεῖνες μέ μία φωνή, φωνή πού ἐνέπνεε ὁ ἀρχηγός τῶν Μαρτύρων, τήν βεβαίωναν, ὅτι εἶναι ἕτοιμοι νά πεθάνουν γιά τόν Χριστό. Οἱ τρεῖς μέρες πέρασαν. Στό βῆμα του ὁ δικαστής. Σκληρός, ἀδυσώπητος, ἀληθινός τύραννος. Καί μπροστά του οἱ ὑπόδικοι· ἡ μητέρα μέ τήν ἤρεμη ὄψη καί τά ἀγγελόμορφα παιδιά της. Λίγες λέξεις βγαίνουν ἀπό τά χείλη τοῦ δικαστῆ. Ὑποσχέσεις περιέχουν τά λόγια του. Ἀμοιβές εἶναι τό περιεχόμενό τους, ἐάν ἀρνηθοῦν τόν Χριστό. Καί στή δική τους σταθερή ἄρνηση τίς ὑποσχέσεις διαδέχονται ἀπειλές καί τά λόγια δίνουν τή θέση τούς στό σκληρό μαρτύριο.

Πρώτη στό μαρτύριο ἡ μεγαλύτερη, ἡ Πίστη. Ἀκούει τήν καταδίκη της μέ χαρά, ἔπειτα ἀπό τή σταθερή της ὁμολογία. Τό μαστίγιο αὐλακώνει τό σῶμα της. Καί ἡ σχάρα ἡ κοκκινισμένη καί πυρακτωμένη ἀπό τή φωτιά τά δέχεται στή συνέχεια. Καί ἐνῶ ἡ μητέρα, ἡ θαυμαστή μητέρα, προσεύχεται γιά τήν μέχρι τέλους ἀντοχή τῆς κόρης, τό ξίφος τοῦ δημίου δίνει τέλος στό μαρτύριο. Ἡ Πίστη βρίσκεται στόν οὐρανό. Τό ματωμένο σῶμα ταλαιπωρημένο ἀπό τήν κακουχία τοῦ μαρτυρίου παραμερίζεται. Ἡ σειρά τώρα τῆς δεύτερης, τῆς Ἐλπίδος. Φοβερά καί τά δικά της μαρτύρια. Τόσο ὅμως ἀδύνατα νά καταβάλουν τήν ψυχική της ἀντίσταση. Οἱ σκληροί ὄνυχες ἔσχισαν τίς σάρκες της καί τό αἷμα της πορφύρωσε τόν τόπο τοῦ μαρτυρίου της. Ὁλόκληρη σειρά ἄλλων βασανιστηρίων, στά ὁποῖα ἔλαμψε ἡ ἀκλόνητη πίστη καί ἀντοχή της, ἔκλεισε μέ τόν ἀποκεφαλισμό της. Ἐάν ὅμως ἡ κεφαλή πέφτει, ἀπό τό ξίφος τοῦ δημίου, ἡ ψυχή στεφανώνεται ἀπό τόν Κύριο.

Ἀπομένει τώρα ἡ νεότερη, ἡ ἐννεάχρονη Ἀγάπη. Θαῦμα ἡ ἀντοχή της καί ἡ ὁμολογία της. Ἔδειξε ὅλη τή δύναμη, μέ τήν ὁποία ὁ Δυνατός περιβάλλει τούς δικούς του καί καταισχύνει τούς ἐχθρούς του. Ἡ ὁμολογία της ἀκλόνητη. Ἡ παρρησία της θαυμαστή. Ὁ ἡρωισμός της ἄφθαστος. Βλαστάρι τῆς ἰδίας μητέρας εἶμαι καί ἐγώ, εἶπε στόν τύραννο. Μετά ἀπό σειρά μαρτυρίων ἀνασκολοπίσθηκε καί ἀποκεφαλίσθηκε. Σπονδή καί θυσία στό Θεό τρεῖς μάρτυρες ἀδελφές στολίζουν τόν οὐρανό.

Τά τίμια τῶν μαρτύρων λείψανα περισυνέλεξε ἡ ἡρωική μητέρα καί τά ἐνταφίασε μέ ὅλη τή στοργή της καί τήν ἀγάπη της. Ἡ δοξολογία πρός τόν Θεό γιά τήν μέχρι τέλους ὑπομονή τῶν θυγατέρων της ἀναμιγνυόταν μέ τά μητρικά δάκρυα γιά τή στέρησή τους. Ὁ τύραννος, γιά νά ὑφίσταται τό βράδυ μαρτύριο τοῦ πόνου, δέν τήν καταδίκασε ἐκείνη σέ θάνατο. Ὁ Κύριος ὅμως, ἀμείβοντας τή θυσία της, τήν παρέλαβε ἐν εἰρήνῃ κοντά του μετά ἀπό τρεῖς ἡμέρες, γιά νά εὐφραίνεται μαζί μέ τούς μάρτυρες στόν ἅγιο θρόνο Του.

Ἄς πρεσβεύει ἐκεῖ μαζί μέ τίς μάρτυρες θυγατέρες της γιά τή νεότητα, νά τήν χειραγωγεῖ ὁ Θεός καί νά τήν ἀναδεικνύει πρωτοπόρο στίς ὑψηλές ἀρετές, στή θερμή πίστη καί τήν ὁλόψυχη ἀφοσίωση στό ἅγιο θέλημά Του.

Ἀπό τό βιβλίο «Ἀπό τή Ζωή τῶν Ἁγίων»

Ἀρχιμ. Γεωργίου Δημοπούλου

πηγή:osotir.org